کابل ناتهـ، Kabulnath

داکتر اکرم عثمان

انتخابات پارلمانی

یک آزمون جدید

خوشبختانه انتخابات شورای ملی افغانستان با مشارکت بالنسبه وسیع مردم به پایان رسید. هرچند از جهاتی این انتخابات زیرسوال رفته و تعدادی معاند و مخالف، مقابلش علامت سوالیه گذاشته اند مع الوصف حضور رویهمرفته گستردهً روشنفکران اعم از زن و مرد و اقشار و لایه های تحول طلب جامعهً ما در کارزار انتخاباتی نشان داد که آنها آگاهانه و شعوری وارد عرصه شده اند و فهمیده اند که هدف مهمی را دنبال میکند.

در جامعه شدیدأ آفت رسیدهً ما، که در طول تآریخ مخصوصأ دراین سی سال اخیر گونه های مختلف اختناق و استبداد را پشت سرگذاشته است. حداقل فرصت برای تحکیم موضع آزادی خواهان و طبقات فرودست حایز اهمیت فراوان است. تجربهء یکقرن اخیر هواداران نهضت دموکراسی و جامعهء مدنی نشان داده است که دشمنان ترقی اجتماعی در کشورما مترصد بوده اند، که به محض پیدایی کوچکترین منفذ تنفس سیاسی، آنها دست و آستین برزده اند و آن منفذ را کور کرده اند.

مهمترین وسیله سوء استفاده آنها ذهنیت عقب ماندهً عوام الناس بوده است که عمدتأ آغشتهء خرافه اندیشی و باورهای قرون وسطایی می باشد.

از بدو نهضت مشروطه خواهی در هشتادو پنج سال اخیر که عده ای از روشنفکران ما اعم از مذهبی و غیرمذهبی برای تأ سیس نظام امروزی تر و حاکمیت قانون به پا خاستند، بیدرنگ با توطئهء و تفتین جناح هایی مقابل شدند که خصم خونی جامعهء باز و سیادت مردم بودند.

در ابراز چنان مخالفتی از صدر تا ذیل و از امیر تا دبیر محافل حاکمه در سرکوب نهضت سهم گرفتند و تکیه گاه اصلی شان، همان تودهً عقب نگهداشته شده بود که خیر و شر شانرا نیک نمی دانستند و چون موم پذیرای نشان انگشت ملا و ملک و بیگ و خان قراء و قصبات شان بودند.

به طورمثال بغاوت کور «ملا ملنگ» در عهد سلطنت امان الله خان و برانگیختن یکی از قبایل به ضد آن پادشاه منور، هنگام کوشش دوباره اش برای گرفتن قدرت نمونه های آشکار همان همسویی آگاهانه و نا آگاهانه بود که جانب سوء استفاده گر، شعوری و برنامه ریزی شده و به تأسی از مقاصد انگلیس ها وارد صحنه شده بود، در حالیکه مادهً بی شکل و نرم ذهنیت عوام بی خبر واز خیر و شر و عاقبت توطئه، اقدام به فرصت سوزی  میکنند و بهترین دور حیات ملت ما را برباد میدهند.

اکنون هم به گمان ما بازهم با کمی تغییر و تبدیل نامها و جا به شکلی طرفین درگیر، همان اقطاب منازعه رویاروی یکدیگر قرار گرفته اند.

برخی ما با این استدلال که حاکمیت موجود افغانستان فاقد مشروعیت فراگیر ملیست و هر اقدامش با خدعه و نیرنگ همراه می باشد، هراقدامی را رد می کنند. در صورتیکه نگارنده بی توجه به درجهء مشروعیت نظام برآن است که باید تحول طلبان ما از وضع فعلی چه کوتاه و چه دراز و چه پاکیزه و چه آلوده ترفند هوشمندانه سود ببرند و بکوشند روزتاروز نقش روشنگران و مدرنیست ها را از تمام طیف های اجتماعی برجسته گردانند تا با تغییر اوضاع بین المللی، عناصر وابسته به ارتجاع منطقه خاصه پاکستان نتوانند یک حکومت تمدن ستیز و فرهنگ ستیز را برپا نمایند و روشنفکران را به زاویه برانند.