کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

داکتر رازق رویین

 

 دلــــــــــــــــتنگی

 

  من شاعرانی را می شناسم

که در شعرهاشان بودا وار

دادگرند وعاشق 

ودر کردار

 زبو نند و ترسو

وصدا ها را درگلو قفل زده اند

                             از هراس

وواژه ها شان چند پهلو سخن میگویند

از شترانوس و فیلیانوس

که هیولایی مقد س یا نا مقدس

از

کنجی

مباد

بر ایشان بتازد

                                                   به درشتی !

 

 ÿ

و حقیقت را جز

در گرمای شراب

نیاشامیده اند

                      هرگز   !

          وتاریخ را در پای شعر ها شان سر بریده اند به خدعه

تا رد پای حقیقت درذهن آدمیان گم گردد

تا شناسنامه های مجعولی 

برگردن واژه هاشان گردن آویز بی هویتی آنان باشد .

 

 ÿ

وتاراج را سر نهاده اند

و دروغ را نشانه یی دارند

از بی همتی نسلی که بدان منسوبند.

 

                                               ***********

بالا

دروازهً کابل

سال اول            شمارهً بيست و يکم           جنوری/ فبروری 2006