در باغ آفتاب تنوری نهاده ام

نان سپیده را

            در آتش نگاه گل سرخ می پزم

ای انتظار شبزده، ای اشتهای سبز

محروم نان گرم بلورین آفتاب !

در ناشتای صبح شگفتن

با من نشین به سفرهء رنگین آفتاب !

نایی من به نوا مشــــــــعله افـــــــشان و بخوان !

کورهء نای ازین درد گدازان و بـــــــــــــخوان !

گل سرخی از گــــــــــــــــــــلوگاه هزاران فریاد

به سیه پوشی این باغ شـــــــــگوفان و بــخوان !

رعد در رعد که صد نعره زند توفـــــــــــــان ها

در خم کاکل شب صاعقه بنـــــــــشان و بخوان !

تا نگویند که خورشــــــــــید نگاهـــت مرده ست

نیزهء نوز ازین روزنه تابان و بــــــــــــخوان !

آی خنیا گر خاموش که شهر آشــــــــــــــــــوبی!

زان دم معجزه یک شهر بشــــــوران و بــخوان

بر سر تیر نــــــــــــشان جان و سر دار گــذار!

پرچم قامت خود عـــــــشق فرازان و بــخوان !

       زان نی نامـــــــــــــــــــی به نیریز نوایی بنواز