کابل ناتهـ، Kabulnath
نادیه فضل
لهیب آتش
پدر ملال دلت را ز دور می بینم
شکسته قامت و لرزنده دستهایت را
هزار بار بود مرگ بهتر از اینم
که غمگنانه چنین بشنوم صدایت را
***
پدر ز خاک تو فریاد صدهزاران را
و داستان غم انگیز شهر ویران را
من از دیار تو از کوچه های خاطره هام
پدر همی شنوم قصه های اسیران را
***
و من از دهکده ام آه و ناله میشنوم
ز باغهای به آتش کشیده و خاموش
لهیب آتش مرگی کشیده سر به افق
گرفته شهر مرا غول فتنه در آغوش
***
میان خانه ی ویران شهر سوخته ام
فتاده پیکر پاکی به خون و خاکستر
فغان و ناله کنان کودکی گرسنه و زار
میان کلبه صدا میکند: چرا مادر؟
***
پدر نگو که من آرام بوده ام اینجا
تهی ز غصه ی شهرمن است خانه ی من!
تمام هستی من زان جایگاه تو است
تویی ومام وطن عشق جاودانه ی من
***
پدر ملال دلت را از دور میبینم
شکسته قامت و لرزنده دستهایت را
هزار بار بود مرگ بهتر از اینم
که غمگنانه چنین بشنوم صدایت را
***
ملال قلب تو سوزد تن غمین مرا
شکسته قلب مرا، قامت شکسته ی تو
به هر طرف نگرم چهره ی مقدس تست
نگه پاک تو و چشم های خسته ی تو
***
المان سال ١۹۹٣
**************