|
کابل ناتهـ، Kabulnath
|
محمد رضا محمدی
نقاشی
صدا زکالبد تن به در کشید مرا صدا به شکل کسی شد به بر کشــید مرا صدا شد است ستم روح من روان ز پی اش به خاک بست و به کوه و کمر کشید مرا بگو که بود که نقاشی مرا می کرد که با دو دیده هواره تر کشـــــــــید مرا؟ چه وهم داشت که از ابتدای خلقت من غریب و کج قلق و در به در کشید مرا؟ دو نیمه کرد مرا بس ترا کشید از من پس از کنار تو این سوی تر کشــید مرا میان ما دری از مرگ کرد نقاشی به میخ کوفته در پشت در کشــــــید مرا خوشش نیامد تصویر را به هم زد و بعد دگر کشید ترا و دگر کشـــــــــــــــید مرا من و تو را دو پرنده کشید در دو قفس خوشش نیامد بی بال و پر کــــــشید مرا خوشش نیامد این نقش را به هم زد بعد پدر کشید ترا و پسر کشـــــــــــــــید مرا رها شدیم تو ماهی شدی و من سنگی نظاره تو به خون جگر کشـــــــــــید مرا خوشش نیامد این بار از تو دشتی ساخت به خاطر تو نسیم سحر کشــــــــــــید مرا خوشش نیامد خط خط خط زد این ها را یک استکان چای از خیر و شر کشید مرا ترا شکر کرد و در دهان من حــــل کرد سپس به سمت لبش برد و سر کشید مرا
*********** |
بالا
سال اول شمارهً بيست و دوم فبروری 2006