کابل ناتهـ، Kabulnath


 

همدلان کابل ناتهـ
 

 آرشیف
صفحات اول

 

دريچهء تماس

 

Deutsch

دروازهً کابل

 

 

 

غزلی از شادروان میرزا محمد اکبر صابر

 

 

 

 

نمیدانم که پی گم کرده ام یا خانهء خود را                که می یابم پر ازخون جگر پـیمانهء خود را

غبار آسا درین صــــــحرا پی همی گردم                 ز خوان دیر چیـــنم تا که آب و دانه خود را

چون مرغ نیم بسمل می طپم بریاد مژگانش              کجا آرام ســــــــــازم خاطر دیوانهء خود را

خرد فرموش او را از خرد باشد فراموشی                به از خم فلاطون دیده ام خمــــخانه خود را

ببزم عاشقان او سرفرازی می کنم حاصل                 فدا کردم چو جان خویشــتن جانانهء خود را

سپند هستیم زو آه سوزان راه میســـــوزد                  رسانم تا بگوش انجمن افســــــــانه خود را

                            اگر معمار لطفش دست صابر از کرم گیرد

                            بود کا باد گردانـــــــــم دل ویرانهء خود را

 

                                                          ***********

بالا

 

دروازهً کابل

سال اول            شمارهً نوزده             دسمبر و جنوری 2005/2006