کابل ناتهـ، Kabulnath



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 

   

زینب کبیر

    

 
پریِ کوهِ قاف

 

 

 

 

و... من... پری شدم؟
به زیر چادری شدم!
ندیده روی من کسی،
ندیده موی من کسی،
و... چهره ی گلابی ام،
لبان سرخ؛
چون گلاب من،
دو چشم؛
چون دو جام پر عسل
و خنده ام؛
به مثل غنچه ی که نشگفد!
چرا پری؟
پری – کوه – قاف
هزار ها؛
کوه ها... و دشت و - کوه پایه ها؛
سفر کنی،
به کوه قاف رسی
در آنجا؟…
مگر ببینی ام؟
فقط منم!
به زیر چادری،

به سوی تو نگاه کنم!
ز پشت پنجره،
ترا صدا کنم!
و من دل ترا؛ هزار بار آب میکنم
دو چشم من،
دل ترا؛
ز بیخ و بن کشد
مگر هراس و ترس در دلت؛
که ... شاید؟
به زیر چادری...
مادرت،
و یا که – خواهرت،
و یا... خانم برادرت...!
و گر تو حرف دل زنی؟
شود که؛ خدای نخواسته، روی تو سیاه شود...
... و از کنار من تو بگذری
و من... هزار ها امید!
مگر، یکی ز صد هزار ها؛ نگفته ام...
و آرزوی اینکه؛ روزکی
دل ترا خراب کنم!
به کوی قاف برم!
همان پری منم!
همان پری گک تو ام!
پری کوه قاف تو!

زینب کبیر






 

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل   ۲۴۱                    سال  یــــــــــــازدهم                      جوزا         ۱۳۹۴ هجری  خورشیدی         ۰۱ جون     ۲۰۱۵