آزادی

ماهیان را
تشنه فریاد لبان سفر سبز زمان را
بستر نقره ملمع شدهء خواب نمی‌باید
آب می‌باید

 ۸ جوزا ۱۳۶۳ لوگر

با اسپم
برهنه سمُ
بر آستان کوچه آهنگران پیر
شب را کنار کورهء خاموش و سرد شان
قطره قطره گریستم
آنشب گزار آخرم از سنگلاخ بود
اما 
یک نعلساز
خواب به این آرزو نکشُت.

۶ قوس ۱۳۶۳ کابل

نه گفتن

از تو ای دوزخ تنگ!
درهء آتش و عشق و ایمان!
دو فرآوردهء انسان شدن آموخته ام
عشق تسلیم نکردن!
هنر نه گفتن!

۷ ثور ۱۳۶۳ لوگر

ازمجموعه‌ی تنها ولی همیشه قهار عاصی