کابل ناتهـ، Kabulnath



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 

   

کریمه شبرنگ

    

 
نیاز

 

 

من دیگر بی‌نیازم

من مَردَم

         مَردَم

                       مَردَم

بدرود زنده‌گی

ای خاک سرد به مراد رسیده

به آغوشم کَش

               سخت

                     سخت

                                 سخت

و بوسه بردار از عریانی تنم

دست بیاویز به گردنم خواهی
 

شاد باش که مال تو ام

ای خاک!

دیگر چی می خواهی؟

تنها بسترم بود که ناله ام را بر می‌داشت

حتی دست ستاره‌ی دراز نشد که سو بزند پریشانی خیالم را

نامرد

نامرد

عشقم را دست‌کم گرفت

حنجره‌ی امیدم را چی کسی به دیوار زد؟

و دستانم را کشت؟

شکایتم از خدای تست!

زندگی!

بدرود زند۰۰۰

و به بلندای «پامیر» فریاد می‌زنم

 مَردَم

                        مَردَم

                                           مَردَم

این شام تلخ شام عجیبی‌ست!

شام اعدام ترانه،

شام بلعیدن فریاد،

شام بستن روشنایی

این شام تلخ

شام عجیبی‌ست!

من در گذرگاه یک شام تلخ

جنازه‌ی تقدیر خویش را خواهم خوند

وانگشت‌های منجمدم بی‌سرنوشت خواهند شد

دردمن و سپیدار یک سان است

شاید خویشاوندیم

من در گذر گاه یک شام تلخ

چشم‌هایم را می‌بندم

در خویش پناه‌گاهی می‌جویم

تا مروز کنم

نا مردی هستی را و۰۰۰

 

 

کابل - ۱۳۸۴/۰۷/۱۰

 

 

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل   ۲۴۰                     سال  یــــــــــــازدهم                      ثـــــور/جوزا         ۱۳۹۴ هجری  خورشیدی         ۱۶  مَی     ۲۰۱۵