شب ميان روز ها ديوار شد
اي دريغ آن ماجرا تكرار شد

وحشت آراييد دامن هر طرف
بار ديگر دست شب معمار شد

خواب رنگين چمنزاران شكست
خانه ي آسودگي آوار شد

آه ! مي ترسم من از قتل درخت
شب نرفت اما تبر بيدار شد

عطر نان گرم يك آوازه بود
خواب كودك نيمه شب بر دار شد

نعره زن ، آرش ! به نام آفتاب
لشكر خفاش ها بسيار شد