دگر نه چشم به راه بهار آییـــــــــــنه ام
مرا کتیبهء خوانای روزگــــــار مخوان
شناسنامهء جغـــــــرافیای هول کجاست
سترد، هر که رخ آراست،‌نقـش نام مرا
به بخت خویشتن این جـــنگل عقیم بیبال

 

که سنگ خورده ترین یادگار آیینه ام
خطوط مبهم لوح مزار آیـــــــــینه ام
که آشکار شود کزدیار آیـــــــــینه ام
درین حریم تو گویی غبار آیـــــینه ام
که آذرخش نیم من شرار آیــــــینه ام

 

                                      چه سالها که سفالینه زیستم افسوس
                                      به این گمان غلط کز تبار آییـــــنه ام