وقتی نبود عاشقی دنیا چگونه بود؟
دنیا تهی ز عشق خدایا چه  مینُمود؟
داغ ِهزار کینه و نفرت بُد این جهان
داغی که از لب ِ همگی خنده  میربود
یخ بود هرچه دل، نه تفاوت به خیر و شر
سرما ،  همین !  به سنگدلی ها  می فزود
نی مینشست حرف ِ حقیقت به عرش دل
نی پاک  بود و صاف  ،  دل ِ گنبد ِ کبود
باران  هم  دست سخاوتگری نداشت
خورشید هم به مهر نگاهی نمیگشود
جای نهال دوستی و همدلی و مهر
میرُست خار و خاشه در آیینه ِ وجود
بر شعر هم دریچه الهام بسته بود
بی عشق عاشقانه یی شاعر نمیسرود
ما هم جدا ز  عادت احساس و عاطفه
رد میشدیم ساده ز پهنای جاده زود