شهرخوست (پژواک،١٧ميزان٨٩): قريۀ پريم نگر در خوست که زمانى مسکن هندوها بود، اکنون مخروبه است و بگوان داس يگانه باشندۀ اين قريه، غرض محافظت تعميرات و ملکيت هاى ديگر اين قريه، لحظات آخر زندگى خود را سپرى مى کند.
اين قريه به سمت شرق خوست موقعيت دارد، که قبل از کودتاى کمونيستى ٧ثور ١٣٥٧ داراى ساختمان هاى مجلل در سطح ولايت بود؛ اما اکنون اکثريت تعميرات آن، به ويرانه مبدل شده اند.
قبل از کودتاى متذکره، ٢٤٣خانواده دراين ولايت بودوباش داشتند، که ١٤خانوادۀ آن هندو و متباقى سکها بودند؛ اما تمام آنها درآنجا به هندو شهرت داشتند.
هندوهاى خوست، مانند اهالى منطقه لباس مى پوشيدند؛ همه مصروف کار بوده و به لهجۀ مردم منطقه حرف مى زدند، پابندعنعنات خود بوده و مطابق عقيدۀ شان عبادات انجام مى دادند.
بگوان داس ٦٤ساله مى گويدکه او ماهانه در بدل ١٤ هزار افغانى، منازل هندوهاى ديگر را محافظت مى کند و خانواده اش در هندوستان به سرمى برد و خودش اينجا تنها زندگى مى کند.
نامبرده که در درمسال نشسته بود، به آژانس خبرى پژواک گفت که آنها قبل از جنگ ها، با مردم خوست برادروار زندگى مى کردند.
اما موصوف افزود که بعداز کودتاى ثور، برخى هندوها حزبى شده و به کابل کوچيدند و تعدادى آنها غرض حفاظت مذهب و به سبب ناامنى ها مجبور به مهاجرت شدند.
بگوان داس علاوه کرد که در زمان طالبان، با مشکلات امنيتى مواجه نبوده و مراسم مذهبى را در قريۀ شان برپامى کردند؛ اما صرف مشکل تراشيدن ريش بود که آن هم حل شد و براى هندوها پوشيدن کلاه زردرنگ توصيه شد، که بااين کار از مسلمانان تفکيک شده و طالبان با آنها کار نداشتند.
نامبرده گفت که با واژگون شدن حکومت داکتر نجيب (سال ١٣٧٠)، تمام دارايى هاى آنها غارت شد.
داس افزود: ((هندوهاى خوست، از اثرمشکلات اقتصادى مجبور شدند که به پاکستان، هندوستان و کشورهاى ديگر بروند.))
به گفتۀ نامبرده؛ درمسال آنها زمانى از سوى باشندگان محلى تخريب گرديد، که در ٦دسامبر سال ١٩٩٢ميلادى، برخى هندوهاى افراطى، مسجد بابرى را ويران نمودند.
بگوان داس علاوه کرد که از هندوهاى خوست، صرف ٣٣خانواده در کابل به سر مى برد و متباقى آنها در دهلى جديد و فريدآباد هندوستان، در مهاجرت زندگى مى کنند.
موصوف افزود که طى سالهاى اخير، تعدادى هندوها درخوست مى زيستند و مصروف کارهاى شان در شهر خوست بودند؛ اما به سبب ناامنى ها و خودسرى هاى اخير، تمام آنها به کوچيدن مجبور شدند.
قرار اظهارات موصوف، بيشترين زمين هاى شان توسط زورمندان غصب شده و غصب کردن منازل آنها نيز دوام دارد.
بگوان داس به طور مثال گفت که صرف در منطقۀ لتک مربوط مرکز، ٣٧٤جريب زمين هندوها غصب شده، که آنها نمى توانند از ترس در مورد اين زمين ها، پرس وپال کنند.
موصوف افزود اگر زمين هاى خود را پرسان کنند، از سوى زورمندان اختطاف و حتى امکان کشته شدن هم هست.
وى در پاسخ به اين پرسش که زندگى درهندوستان چطور مى گذرد؟ گفت: ((آنجا مار ا به ديدۀ افغان مى نگرند، و نه به اساس مذهب کدام امتياز قايل اند؛ درآنجا همۀ ما به ستوه آمده ايم، به مجردى که در افغانستان امنيت تامين شود، همۀ ما مى آييم و يک روز را هم در هند سپرى نمى کنيم.))
نامبرده از دولت خواست که زمين هاى آنها را از چنگال غاصبين نجات دهند.
رويل سنگ معاون شوراى هندوها در افغانستان نيز پذيرفت که هندوهاى مقيم خوست، به سبب برخى معضلات، کچ کرده و درآنجا فعلاً فقط يک هندو زندگى مى کند.
وى که در درمسال شهر ننگرهار نشسته بود، به پژواک گفت که زمين هندوها و سکها در خوست غصب شد، زمينۀ کار هم براى شان مساعد نبود و امنيت هم چندان خوب نبود؛ ازاينرو آنها به کشورهاى ديگر کوچ کردند.
به گفتۀ روبل سنگ، معضلۀ ديگر اين بود که فرزندان آنها از سواد محروم مى شدند، مکتب مخصوص نداشتند؛ ازاين جهت به کشورهاى مختلف رفتند.
اکثر باشندگان خوست،از اذيت و آزار هندوها طى سالهاى گذشته، آزرده بوده و اميدواراند که خانواده هاى کوچ کرده، دو باره به خوست برگردند.
حاجى جمعه نور ٧٢ساله يکتن از ساکنين ولسوالى صبرى، به پژواک گفت که خاطرات خوبى از هندوها به ياد دارد، و در محبت زيادى با آنها به سر مى بردند.
نامبرده افزود: ((اى کاش هندوهاى متذکره، دوباره به قريۀ ما برگردند؛ مردم بسيار خوب و بى آزار بودند.))
حافظ حسام الدين رحيمزى استاد پوهنځى شرعيات پوهنتون شيخ زايد درخوست، به پژواک گفت که اذيت و ضرر رساندن به هندوها، نه تنها سرپيچى از حقوق بشر ميباشد، بلکه دين مقدس اسلام نيز سرومال آنها را محفوظ دانسته است.
موصوف گفت: ((درگذشته هرچيزى که شده؛ اما اکنون تمنا دارم که هندوهاى کوچيده ازخوست، دوباره بيايند و خوست را رها نکنند.))
کميسيون مستقل حقوق بشر در ولايات جنوبشرق، حکومت را مسوول مساعدت باهندوها مى داند.
استاديوسف ملاتړ يکتن از مسوولين اين دفتر، به پژواک گفت که هندوها اتباع همين کشوراند، و جلو رفتن آنها بايد گرفته شود و براى کسانيکه رفته اند، زمينۀ برگشت دوباره و زندگى خوب، مساعدشود.
عبدالجبار نعيمى والى خوست، به آژانس خبرى پژواک گفت که هندوهاى خوست نشين، با باشندگان ديگر خوست، حقوق مساوى دارند و هيچ کس با آنها خشونت کرده نمى تواند.
نامبرده افزود: ((درصورتيکه آنها اسناد و قباله هاى ملکيت خود راداشته باشند، در هرگوشه وکنار که زمين آنها غصب شده باشد، از چنگال غاصبين آن را رها خواهند نمود.))
موصوف از هندوهاى کوچيده تقاضا کردکه دو باره برگردند و در بازسازى و شکوفايى خوست، سهيم شوند.
جنرال عبدالحکيم اسحاقزى قوماندان امنيۀ خوست، به پژواک گفت که پوليس، بدون تعصب زبانى و مذهبى، در خدمت مردم قرار دارد.
نامبرده افزود اگر هندوها با کدام مشکل مواجه اند، آن را باوى در ميان بگذارند؛ هرنوع کمک با ايشان صورت خواهد گرفت.
مورخ سرمحقق سيدامين مجاهد مشاور علمى اکادمى علوم، در مورد تاريخچۀ هندوهاى افغان، به آژانس خبرى پژواک گفت درسنۀ (١٠٢٥ميلادى)، وقتى سلطان محمود غزنوى برهندوستان يورش برد و آن راتسخيرکرد، بعد از شکستاندن بت سومنات که دو باره به افغانستان برمى گشت، در لشکر موصوف هندوها به صفت سرداران و سربازان، به افغانستان آمده و دراينجامسکن گزين شدند.
مجاهد افزود همچنان در زمان احمدشاه بابا (سالهاى١٧٦٠ميلادى) هندوها و سکهاى هندوستان، به لشکر موصوف پيوستند و در افغانستان زندگى را آغاز نمودند.
نامبرده در مورد عامل سوم ورود هندوها به افغانستان گفت: (( زمانيکه در شبه قارۀ هندوستان، دولت پاکستان وجود نداشت، هرج و مرج و جنگ ها به وقوع مى پيوست و يا برخى هندوها با حکومت سازش نمى کردند، به افغانستان مى آمدند و شاهان وقت، براى آنها زمين توزيع مى نمودند.
