|
قـدر تلخ ترین حادثه ها برسر ما آمد ورفت
چقـدر ضـربهً رگبار حوادث،
ازدل و جمجمـه و پیـکر ما تیــــــــــر کشـید
تا کجا خسـته ودرمانده و دلگیـــــــر شــدیـم
نسل کــــوران زده گشـتیم که در آتش جنگ
پیـش ازآوان رسیدن به جوانی
کشـته و در بدر وپیــر شـدیـم
روزگاریست عجیب !
روزگاریست فـرومایه ترین !
که درین فاصلهً ثروت وآتشکـدهً غربت آن
چه سـتمها که برین ملت صــد پاره نرفـت
آنچــــه امروز که غم بر سرغم میبــــــارد
غم بیچارگی و هجـــرت و ویرانی جنـــگ
غم بی نانی و بی امنـی و فـــــرمان تفنــگ
مرگ تدریجی تلخیسـت که درنظم نظام حاکم
جایش ازعاطفــــه ومظهرقانون وعدالت،
خالیسـت
غم اینسـوی فـرا مرزی غربت زده هـم ،
کم ازین غمهـا نیست
غم هجـــــــران وطن
رنج تنهائی و وسواس روانی
هریکی عنصر داغیسـت که روح و بدن آدم هارا
تا به اعماق شب خاطـره ها میسوزاند
همـه چیـز آمد ورفت
لیک ما فارغ از اندیـشهً امروز وحساب فــــردا
بنشـستیم و تماشا گـرتاریخ شـدیم
ما درین معبـــــــر توفــان زدگان
بی خبر ازخود و ازمرگ سرکـــوچهً همسـایهً خود
بی خبــرزینهمـه بازی سـیاهـی که بدسـت دگـــران
سرنوشت من وتو برسربازار، به حراج تباهی رفته
مثـل آوار زهــم پاشــیـدیــــــــــــم
دست ازدامن آزادی خود برچیدیم
آی ! ای همـوطنم !
درد ما درد بزرگیـسـت ، بیــــا حـرف بزن
چه بدیلیســت درین عرصهً آمــاج شهــادت ؟
بازهم تا به کجا ساکت وخامـــوش نشـستن ؟
هـردرامی که زتحقیـر ومصیبت سرما می آید
همـه را تا به کی از دورتماشـا کـــــــردن !
با لب بسـتهً اوهـــام ،
صـــدائی نکشــیدن !
آی ! ای همـوطنم !
درد ما درد بزرگیست بیا حرف بزن .
جــــــون 2010 جــــــرمنی |
