گامكهاش معلق را دركفتر سرداد

و پرپرِ بي پرواش

روز اول آفرينش را صبح كرد

الاهه از مكتب آمد *

شوق بازي در بيقراريش

همچون بازیگوشی در ابرها جاريست

و چشمان كوچكش صراحت را گسترش مي دهد بيحد

روزي كه معلم ناخواسته

نقشة افغانستان را پريشان آويخت در صنف

دل الاهه در اقيانوسي افتاد

هريرود، غـور را گم كرد

و او هم فردا عامدانه در نقاشی

                   قدر پامير را بالاتر از هماليا كشيد

و به كودك همسايه جان داد با شرح لجبارش

 كه «طالب»، يعني مثل ما، شاگرد

و جنگ، يعني بازي نكردن با كسي، گاهي ...

الاهي، الاهي

يك روز توهم ، الاهه باش!

عروسك سابقت را بده به امريكا

كتاب پارسالت را به سواد ما

خوش گمانيها را جان بخش

و پرچم افغانستان را بكش بر گونه هات

                           در مسابقه ها، بي پروا،

و املا كن به آموزگاران ما

كه همين اكنون هم جوشِ آغاز آفرينش است

و همين الآن زمين در عين فرودآمدن **

                       صوفیه ـ 1386

         ----

* الاهه، نام فرزند شاعر است.

**  مفهومي از ابن عربي