کابل ناتهـ، Kabulnath

 
 
 
 
 
چند دوبیتی
 
 
 
حمید عیار
 
 

چرا این غنچه ها بی آب ورنگند

چرا گلهای نوروزی نه خندند

مگردخت بهار آزرده از ماست؟

به گریه ابر،کوه ودشت وسنگند

 

بگفتا! نه خوش آهنگ است بهاران

طراوت دارد هرسو سبزه زاران

مگر افسرد گی ئی خلق کشور

بهار را زرد بنما ید به یاران

 

سرورو شادی هم خواهد دلی خوش

بروید لاله ؤ گل در گلی خوش

شکم بی نان و باشد پا برهنه

بهار کی می تواند غمد لی خوش

 

صدای بمب و توپ و انتحاری

بهار را کرده از میهن فراری

رسد روزی که آرامش بیاید؟

رویم در باغ ها جشن بهاری

 

شده سی سال که آرامش نداریم

غمین وکشته دارو بی بهاریم

غمی دیگر که جای تخم گندم

شقائق های غم آور بکاریم 

 

بالا

دروازهً کابل
 

شمارهء مسلسل    117            سال شـشم       حمل  ۱۳۸۸  هجری خورشیدی      اپریل  2010