کابل ناتهـ، Kabulnath

























Deutsch
هـــنـــدو  گذر
قلعهء هــــنــدوان

همدلان کابل ناتهـ

باغ هـــندو
دروازهء کابل

 
 
 
 
 
چند چهارپاره
 
 

حمید عیار

 
 

 چرا ای دل چنان مغموم هستی

 خموش واین قدرمعصوم هستی

به غـم ها این تنم آغشته کردی

  فرو درخود به سان بوم هستی

 

ربودی خنده ها را از لبانم

سخن ازغم بود ورد زبانم

چرا با تن نداری سازگاری

دلا استی مگر آفت به جانم؟

 

بگودل چیست غوغا دردرونت

 مگـر پایان نه گشته آزمونت؟

چرا تاکی چنین دل سختگیری

ندانی می کند غم ها زبونت!

 

دلا کابوس این تن گشته ای تو

 بلای جان از من گشته ای تو

چوطفل بیقراری گریه داری

مگرکه ماه بهمن گشته ای تو

 

ای دل تو مرا به گفتگو می آری

چشمان مرا به جستجو می آری

لخت جگرم زغم به پایم ریزی

 بس به فکرمن تو نازبومی آری

 

دل زبعد این غصه حرامت باشد

شادی و طرب حلال کامت باشد

مهتاب قشنگ همیشه باشد یارت

آسمان پر از ستاره بامت باشد

 

ازدست تودل نه پرنه بالی دارم

 بین روی خدا فسرده حالی دارم

سنگم بزند به کوچه هاهرطفلی

داندهمه، من به دل جدالی دارم

 

دردم همه دردرون من پنهان است

یک انیس دل برای من ارمان است

تا پهلوی من  نشسته دردم شنود

گوید که به رنجهایم هم پیمان است

 

انسان طلبد دلم نه پیداست این جا

داغ دل من زدورهویداست این جا

نه سبزه و نه چمن ونه ساحل آن

نه بلبل آن به گل چوشیداست این جا

 

(())(())(())(())(())(())

بالا

دروازهً کابل
 

شمارهء مسلسل 111           سال پنجم        جــــدی   ۱۳۸۸  هجری خورشیدی       جنوری 2010