ما را شکایتی به دل از یار نیست نیست

عاشق شدن عزیز من اجبار نیست نیست

سنگی هزار خوردم و یک سنگ نیز تو

آیـــینهء شکسته ام ، انکار نیست نیست

دیگر چه سود زین همه احساس و عاطفه

جـانم زیان مکن که سزاوار نیست نیست

یک آسمان محبت و یک بحر عشق را

از من به هدیه گیر که بسیار نیست نیست

گیسو زنم به آتش و روشن کنم رهت

فردای دیگرت چو شبم تار نیست نیست

روجان من به پشت خود هرگز نگاه مکن

امیـــد گر به لحظهء دیدار نیست نیست

(())(())(())(())(())(())