در شوره زار ِ

         درد وشقاوت

میلاد هر نهال

تجدید بیعت

 وبشارت پیوندی ست

        انسان و خاک را !

وقتی حریر نازک

         نیلوفری جوان

بر التهاب حادثه ها

        سایه می کند ؛

دیگر حباب های ِ

       تیره ی ِ اندوه

مرداب پیر حافظه ام را

اشباع نمی کنند !

با هر جوانه

     حوصله ی ِ باغ

ایمان لایزال تداوم را

روبر رباط گیاهی

              مانوس

تا انتهای واقعه

             میراند

آوای آشنای اذانی

             سرخ

پیغام پاک شگفتن را

   در دشت ها باکره می خواند

در شوره زار

 درد و شقاوت

میلاد هر نهال

تجدید بیعت وبشارت ِ

            پیوندی ست

        انسان و خاک را .  

((|))((|))((|))((|))((|))((|))