این شنــیدم بـار هــــا از نـام تـو

ســـربلــند بـودیـم در ایـام تـو

ارزش ما بود بی شک و گمان

در تمـام خطـه بـا قـدر و نـشان  

رفتـی و از تو نشان هرگز نماند

یک نهــال تو کسی دیگر نشاند

بی تو هرگز ما ندیدیم روز خوش

گـاه تـاچـر یا  برژنیف  تا به بوش

سـالـهـا انـدر نـشیـب و بر فـراز

بـا سـجـود و سـجده در وقت نماز

نه به شب دیدیم نه در اوقات روز

جلـوه یی از تو بـه چشـم پـرفـروز

نــام آزادی دگــر بیــگانــه شــد

مـــردم  آزاده   در  زولانــه  شــد

ای وطنداری غیورم این بدان

روز استقلال ما رفت از میان 

یاد او همواره در زاد من است

در غزل ها بشنوی داد من است

بر لبم صد ها غزل نشگفته ماند

حرف ها در سینه ام نا سفته ماند

هـی  بجوشـد نـام او در سر مرا

گرچه عمری شد به چشم تر مرا

این حدیث روز و شب های من است

نــام آزادی بــه رگــهــای تن است

بــرلــب مـا گـاه لبـخنـدی نـمـانـد  

غــیــــر مـاتــم هیـچ خرسندی نماند

داده انــد نــام وطـن بـربـاد هــان

گــرگ هــا ی کــشور ما شد  شبان

ای وطنداری غیورم این بدان

روز استقلال ما رفت از میان 

ایـن منـم آواره در دنیــای ســرد

پر زرنج و غصه در امواج درد

این منـم در چهـار چـوب زنده گی

خسته از رنج و عتاب بنده گی

هــم جــدا مــانـدم زآغوش وطــن

در کــمــال خـفـت و درد و مهن

هــر طــرف آواره و بـیـچــاره شـد

قـفـــل های آبــرو تـا پـاره شـد

ســــرزمــیـن آریــا بـفــــروخـتـنـد

خــانـه و کاشـانه یی ما سوختند

هیــچ جــاه این گـونه بـربادی نشـد

لایــقــی  فـقــدان آزادی  نـشـد

ای وطنداری غیورم این بدان

روز استقلال ما رفت از میان 

در دیار ما به جز یادش نماند

یک تن از سلاله یی رادش نماند

زاحمدومحمودومیرویس و امان

افتـخـاری بود مـا را در جـهــان

جمــله در آب فـنـا شستـنـدورفـت

آبـروی مـمـلکـت بـردنـد و رفـت

ناکسـان امـروز با چنـگال خویش

سینه یی ما کـرده اند همواره  ریش 

هــر یکــی از بهر نفع خویش برد

گـر چه ملت بهرنانی مرد ، مرد

حق مـا را ایـن چـنـین دادند به ما

خلـقــی و اخـوانـی و طـالب نما

ای وطنداری عزیزم این بدان

روز استقلال ما رفت از میان