ماه در تهاجم یک شب سپیده شد
آتش بیار معرکه شد

دردی که ما زیستیم
این زنده گی برای دلم زخم تازه شد

عشقِ غریبه شد
در غربتِ غریب دلم پاره ،پاره شد


«پا از گلیم خویش نباید دراز کرد»