کابل ناتهـ، Kabulnath

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 
   
حقیقت یا عدم تحمل!؟


هژبر شینواری: ترجمه از روزنامهء واشینگتن پوست
 
 

 

در بین ده ها تنی که در یک زندان در مرکز شهر کابل تلاش دارند، ثابت کنند که دزد و شورشی نیستند، جوانان چشم سیاهی را می توان دید که با صدای آرام صحبت می کند. وی به یک اتهام غیر معمول زندانیست.

 

اتهام این جوان بیست و سه ساله سکهـ اینست که گویا به طور کاذب و دروغین ادعای تابیعت افغانستان را کرده است.

 



بلجیت سنگهـ

 

بلجیت سنگهـ بیست و سه ساله با صدای آرام می گوید که در افغانستان متولد شده است. زمانیکه 5 سال داشت، فامیلش در اثر جنگ ها و هراس از تعقیب مذهبی از افغانستان مهاجرت کرده اند.

 

بلجیت سنگهـ به تاریخ ششم جولای سال 2010 توسط یک طیارهء بریتش ایرویس در یک پرواز مهاجرین دیپورت شدهء افغان از بریتانیا به کابل آمد و از آن زمان تا اکنون در بازداشت بسر می برد. مقامات می گویند، وی افغان نمی باشد.

 

روزنامهء واشینگتن پوست می نویسد:

قضیهء بلجیت سنگهـ بخشی از عدم تحمل مذهبی را در افغانستان نشان می دهد که باعث کاهش روز افزون تعداد سیکهـ های افغان شده است.

این قضیه همچنان روشنایی محکوم کنندهء را بر سیستم قضایی افغانستان می افگند که امریکا تلاش دارد، بار بیشتر مسوولیت را به عهدهء مقامات افغان و حکومت حامد کرزی قرار دهد.     

 

بعد از سقوط رژیم طالبان، ترویج تحمل مذهبی یکی از اهداف ایالات متحدهء امریکا و متحدینش را تشکیل می داد، اما اقلیت های مذهبی که یک درصد نفوس افغانستان را تشکیل می دهند تا هنوز هم با محرومیت های مواجه اند.

 

بلجیت سنگهـ در مصاحبه اخیرش از زندان کابل، گفته است:

«من به هر کشور دیگر می روم. به غیر از این کشور که در آن انسان های بی گناه را برای یک نیم سال در زندان نگهمیدارند.»

 

روزنامهء واشینگتن پوست می نویسد:

سیکهـ ها از یک دین توحیدی پیروی می کنند که در قرن پانزدهم بنیاد گذاشته شده است و زمانی هم یک بخش قابل ملاحظهء را در جامعهء افغانی تشکیل می دادند.

 

در چند دههء اخیر جامعهء افغانی بیشتر محافظه کار شده، سیکهـ ها مورد اذیت قرار گرفته و به دیدهء کفار به آنها نگریسته شده است. آن ها به صورت کتلوی به هندوستان مهاجرت کرده اند.

 

بزرگان جامعهء سیکهـ های افغان می گویند اینک چند صد و شاید هم حدود هزار سیکهـ در افغانستان بیشتر باقی نمانده باشد.

 

اوتار سنگهـ سابق وکیل پارلمان و یک رهبر جامعهء سیکهـ های افغان می گوید: «در جریان جنگ های داخلی سال های 1990 هزاران ملکیت سیکهـ ها در افغانستان مورد تاراج و غارت قرار گرفت. آینده کار یابی و مشاغل در خارج از محدودهء اجتماع سیکهـ ها تاریک است. حکومت از گشایش محلات به آتش سپردن اموات شانه خالی می کند تا آن ها بتونند مراسم مذهبی شان را اجرا کنند.»

 

اوتار سنگهـ که با بلجیت سنگهـ بازداشت شده، قرابت و خویشاوندی ندارد، می گوید:

«شرایط زنده گی در افغانستان برای سیکهـ ها و هندو ها روز به روز دشوار تر شده می رود، افردا باقی مانده که دیگر تحمل نمی توانند به هندوستان می روند.»

 

بلجیت سنگهـ می گوید، مادر و پدر اندرش در اثر جنگ ها داخلی در سال های 1990 خانهء شان را در جلال آباد ترک کرده؛ به پاکستان مهاجر شدند. بعد هم  به بحرین و مصر رفته از آن جا به اتریش به طور قاچاقی رفتند. چون کار هایشان مدت زیاد را در اتریش در بر می گرفت، وی به امید قبول شدن به انگلستان رفت و از آن جا دوباره به افغانستان دیپورت شده است.

 

 رحمت الله نظری معاون لوی څارنوالی افغانستان با اظهار اینکه تحقیق در مورد قضیهء بلجیت سنگهـ ادامه دارد؛ می گوید، آن ها متیقن نشده اند که وی تبعهء افغانستان می باشد. 

 

رحمت الله نظری معاون لوی څارنوالی افغانستان در یک مصاحبه گفته است:

«کسانیکه به خاطر پناهنده گی به کشور های غربی می روند، برای اینکه زودتر قبول شوند می گویند که افغان هستند.»

 

رحمت الله نظری می گوید، آن ها هیچ کسی را در افغانستان نیافته اند که بلجیت سنگهـ را بشناسد و افغان بودن وی را تصدیق کند.

 

به گفتهء آقای نظری حکومت افغانستان منتظر است تا انگلستان دوباره بلجیت سنگهـ بپذیرد و یا کدام کشور دیگر تابعیت وی را تصدیق کند.

 

 

بالا

دروازهً کابل

 

شمارهء مسلسل   ۱۶۱       سال        هفتم             دلو    ۱۳٩٠     هجری خورشیدی         اول ٢٠۱٢ عیسوی