زپشت شب سپیده بیگمان پیداست  باورکن

امید انگیزه ی اندیشه ی فرداست  باورکن

اگرچه باخت دنیاجلوه اش رادرتب پاییز

هنوزازباغ بوی نسترن بالاست  باورکن

نه شبگیرم نه شبزادم نه ازدیدارشب شادم

بساط اختران وماه و شب زیباست  باورکن

هرآن خاکی که ازآن خاطرات کودکی روید

کویر وصخره یاصحرا، بهشت آراست  باورکن

اگرنشناختی خود رمزواسرار حقیقت را

به خونت بزم سور مرشد و مولاست  باورکن

چوبرخودسایه بان کردیم هردست تبه کاری

سیه روزیم اگر، ازماست کاین برماست  باورکن

 هما آذر