کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 
   
نتیجـــۀ انتصاب
 
محمد طاهر اسلمیار
 
 

    مردم شهید داده ودرد کشیده، مجاهدین( منظورم مجاهدین واقعی است نه مجاهدین نماها و دین فروشان )، چه عذاب ها وزحمت هایی راندیدند . مشکلات دیدند تا ازعذاب ظلم وستم وتجاوز وجنگ رها شوند. اما درعذاب جنگ وخونریزی درعذاب جهالت وبیسوادی در عذاب دست اندازی بیگانگان سوختند و درد کشیدند و رهبری خراب ونامطلوب شدند.

     مردم ما چه درجبهه های جنگ برحق برضد تجاوز وایادی آن، چه درهجرت چه در محابس وشکنجه گاه ها آرزو داشتند که در وطن شان در خانواده هایشان ، در اجتماع شان، آرامش بیاید. اندیشمندانی که متمدنانه فکر می کردند و نظام انتخاب از سوی مردم را می خواستند.  ولی پس ازکنفرانس توطئه باربن ِ جرمنی  عجب نظامی بالای ایشان تحمیل شد. بیگانگان با شتاب وعجله گروهی معجون مرکب راسرهمبندی کردند وبه قدرت نشاندند که در حقیق دست پخت خارج ، تحمیلی وانتصابی بود.

   درحقیقت حکومتی که از بن بوجود آمد، انتصابی بود. رئیس دولت را هم قبلا ً انتصاب کرده بودند. در ملک ما وافریقا وجاهای هنوز هم رواج است که وقتی کسی قدرت را گرفت ویا به او داده شد، ازرشوت وفساد اداری و دسته بازی و هرزشتکاری استفاده کرده چوکی ومقام را محکم می گیرد.درتایید این ادعا حق داریم بگوییم که  اگر انتصاب اول حامد کرزی نبود آیا 5 هزار نفر به او رأی میدادند. جواب ما منفی است . این حکومت انتصابی با خود درین چند سال چه آورده است ؟

  به نظراین نگارندۀ آزاد ومستقل وراست گوی :

 ظاهر بازسازی ، باطن ویرانگری را اورده است  .

 به جای صلح، کشتن بیگناهان وتقویۀ خطر برای اینده را آورده است.

به تبعیضات افزوده است

کشت مواد مخدره را رونق داده است

رشوت را به حد اعلی رسانیده است

فقر وبیچاره گی اندازه ندارد. از حیات پر مشقت فامیل های می شنویم که نان خشک یک وقت را ندارند.

دسته بازها، واسطه داران، آشنایان دوردسترخوان حکومت،سناتور شناسان، دوستان چند گروه مشغول به کارهای مافیایی رهر روز فربه و دارای سرمایه در دوبی ، اروپا و امریکا میشوند.

کرایۀ خانه ها به اندازۀ قیمت است که یک معلم 55 ساله با 5 فرزند خود  دریک اطاق نم دار شب را روز می کند.

زیرنام دموکراسی، ودفاع از قانون ورعایت قانونیت، دغل بازی، چوطارگری، کارشکنی چاق شده است. هرگاه گروهی دید که طرفدارانش چوکی های ولسی جرگه را نگرفته است، کمسیون بر سر کمسیون میاورد.

پارلمان ریشخند می شود.

بانکها را می دزدند.

سرمایه های دولتی ومؤسساتی را که بخش مهم سکتور آن را تشکیل میدهد، به فروش میرسانند. نامش را می گذارند، عملکرد بازار آزاد. خاک برسر این بازار آزاد شما !  . . .

 

و ده ها مثال ونمونه ها . اما اینقدر می گویم که خدمتگذاری یعنی  کشتن مردم وجمع آوری دارایی های مردم .

 اخیرا ً مردم ما دیدیند که رئیس جمهورکشور که تقصیرات بسار زیاد به گردن او است، همین که دید والله انتخابات به دل او نیست ، کار شکنی ها را شروع کرد. چون خود وی زادۀ انتصاب است ، قبول ندارد که دیگران برخلاف دلش  انتخاب شوند. هر قسمی شده کوشش می کند که درنهاد های انتخاباتی  افراد مورد علاقه اشت انتصاب شوند .

  بلی ، حکومت و رهبری که  از طرف دیگران انتصاب شود، شب و روز در فکرانتصاب است. انتصابی که هزارویک فساد وکجروی دارد. حکومت موجودۀ افغانستان، با فساد وکجروی  جامعه را تباه میکند.

 

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل    ۱٤۱       سال        هفتم      حمـــل             ۱۳۸٩  خورشیدی                     مارچ ٢٠۱۱