کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بشير سخاورز

 

 

عابر شب

 

 

وانگهان دل در ميان ژرفناي آرزو گم شد

هستي من شمع كوچك در مسير بادها گشت

نام من را بر هزاران سنگ لوح سرد بي مهري نوشتند

گفتم: ” آري مي توان از كوچه ها در شب گذشت اما

زهر افتادن به گودالي

طعم خود را ساليان دور خواهد داشت

در سلول مغز من شايد. “

اين گهان من در پناه خويش هستم

عابري كه شب گذر از كوچه ها كرده.

 

    كمبوديا   1993/ 8/ 17

 

 

***********

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٤٠                       سال دوم                           دسمبر ٢٠٠٦