کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 پرتو نادری

 

تنهايي

 

 

 

 

ابر ها  در تمام شب باريدند

ابر ها با دل من خويشاوندند

آه چه لذتی دارد گريستن

وقتی انسان دست هايش را بر گردن يک دوست می آويزد

و بغض دلش را خالی می سازد

های با تو ام تنهايي

من دست هايم را بر گردن چه کسی بياويزم

من دست هايم را بر گردن چه کسی بياويزم

 

 

***********

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٣٧                     سال دوم                               اکتوبر ٢٠٠٦