عثمان اماني

    عاشق کش

اي زلف تو پيچيده بر پو د و به تار من
با عشوه و با نازت کردي تو شکار من

چشمان خمار تو شد دشمن جان من
عاشق کشي همچون تو آيد به چکار من

 

صد عاشق بسمل را در رهگذرت بينم
لرزيده و ناليده چون نغمه و تار من

 

هر روز صبوح غم بر دوش من از هجرت
تا نشکند از يادت يک لحظه خمار من

 

يک لحظه قيامت کن با نيم نگه اي دوست
تا يکسره گرداند در عشق تو کار من

 

در باديه محشر جز اين گنه عشقت
هيچ است به ميزانها اندازه بار من

***********