کابل ناتهـ، Kabulnath


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

داکتر اکرم عثمان

 

 

در مذمت از یک خاطرهً دردناک

 

 

 

مردم ما در طول تاریخ شاهد انواع مظالم اجتماعی از سوی زورآوران و ستمگران خود و بیگانه بوده اند. ستمهایی از گونه ستم طبقاتی، قومی، زبانی و فرهنگی چنان بر جسم و جان لایه های فرودست جامعهء ما چنگ انداخته که در عصر حاضر شماری از آن ستمگری ها ادامه داشت و بخشی از اقشار سیرخورده، بیدرد و ذهنأ پسماندهً اجمتاع ما با آن وحشیگری ها خو گرفته و آنها را بدیهی و طبیعی می انگارند.

 

یکی از لایه های ظلم رسیده و آسیب پذیر ملت ما براداران هندوی ما می باشند که بعد از ایلغار اعراب به سرزمین ما، به خاطر اعتقاد به یکی از مذاهب بومی ما، مورد شدیدترین تبعیض ها واقع شده اند.

 

جای گفتن دارد که اقلیت های هندو و سکهـ ما علیرغم مشارکت صادقانه در امر آبادانی کشورما و سهمگیری فعال در کار پیشرفت صناعت و تجارت این آب و خاک، در دوره های زیادی از حق استخدام در ادارات دولتی محروم بوده اند و حق رسیدن به مناصب بالای سیاسی و نظامی راه نداشته اند. در مواردی به دستور مقامات تبعیض طلب و متعصب حکومتها ناگزیر بوده اند با علایم تحقیر آمیزی ظاهر شوند دستار زرد به سر کنند و در جبین های شان سندر بمالند.

 

اگر دورهً سلطنت شاه امان الله را استثنا قرار دهیم  در باقی دوره های چه پیش از او و چه بعد از او شیوه های رفتار، اعم از رسمی و غیر رسمی در برابر آنها اجحاف آمیز و تبعیض آمیز بوده است.

در جنگ های سی سالهء اخیر، اعمال بیداد در برابر اقلیت های مذهبی در رأس آنها هندوها و سکهـ ها به اوجش رسید و تفگنداران سنگدل به سرکردگی جنگ سالارها بدون کوچکترین ملاحظهء جان و مال و امنیت فردی و اجتماعی آن بیچاره ها را غارت کرده اند.

 

اما اوج آن رسوایی ها مصادف به سلطهء طالبها بر افغانستان بود. در آن دوره مسوولان امر به معروف و نهی از منکر چنان روزی بر سر آنها آوردند که شمار کثری از آن برادران تاریخی ما وطن آبایی شانرا ترک کردند و به کشورهای هند، ایالات متحده امریکا و اروپای غربی پناهنده شدند.

 

هفته جاری مصادف به فتوای غیر اسلامی و غیر انسانی طالبهای فرهنگ ستیز علیه هموطنان هندو و سکهـ ما میباشد.

 

به موجب آن دستور، آنها ناگزیر به داشتن علایم فارقه در لباس و سر و صورت شان شدند که خود عمل ننگین و شرم آوری بود و هنوز هم خاطرهً تلخ آن رفتار وجدانهای شریف را می آزارد.

 

ما هرگز به وحدت ملی و ایجاد جامعه ای عادل و امروزی نمی رسیم مگر آنکه علیه انواع رفتار تبعیض آمیز علیه مظلومان جامعهء خود برخیزیم و آن داغهای ننگ را از صورت و سیرت اجتماع خود بزدائیم.

 

 

***********

بالا

دروازهً کابل

شمارهء مسلسل ٢۸                           سال دوم                                   می ٢٠٠٦