“The Whole World is Watching”

 نوشتهٌ: نناد پییج

 نناد پییج در مورد کتاب "چانس دوم، دو رییس جمهور و بحران ابر قدرت امریکا" که توسط مشاور سابق امنیت ملی امریکا "برزنسکی" نوشته شده است، چنین می گوید:

""زبگنیو برزنسکی" در این کتاب "چانس دوم، دو رییس جمهور و بحران ابر قدرت امریکا" در مورد دشواری های دو دههٌ اخیر به مثابهٌ مرحلهٌ چرخش در تاریخ جهان می نویسد. در این مرحله ایالات متحدهٌ امریکا از دوران جنگ سرد با قدرت بی نظیر و حیثیت بی سابقه خارج شد که آنرا در یک مدت کوتاه برباد نمود."

شیوهٌ برخورد با ایالات متحدهٌ امریکا در اکناف و اطراف جهان مثبت نمی باشد. به غیر از چند تمایل محدود امریکایی در گرجستان و کوسووا، حتی 81 در صد مردم امریکا  نیز فکر می نمایند که امریکا به یک سمت و سوی نادرست در حرکت می باشد که این فیصدی یک رقم بی سابقه را در ربع قرن اخیر نشان می دهد.

قضیهٌ رسوایی در مورد شکنجه در زندان های ابو غریب و خلیج گونتانامو، نگهداری غیر قانونی افراد در زندانها و مراکز "سی، آی، ای"، مسئلهٌ اسلحهٌ کشتار جمعی در عراق، محکومیت "سکوتر لیبی Scooter Libby" یک مشاور "دیک چینی" و تصمیم جورج دبلیو بوش در مورد تخفیف مجازات وی، عزل قضات امریکایی با انگیزه های سیاسی و فساد در عراق مسایلی اند که سلسلهٌ رسوایی های حکومت بوش را پایان ناپذیر می سازد.

اضافه بر این، اشتباهات بوش در پالیسی خارجی، ثبات جهانی را با خطر مواجه ساخته است. جورج بوش بصورت نابهنگام کار را درعراق پایان یافته اعلان کرد و ادعا نمود که از اعماق قلب "ولادیمیر پوتین" آگاه می باشد. در زمینهٌ تحکیم صلح در شرق میانه پیشرفت قابل ملاحظهٌ صورت نگرفت و مناسبات امریکا با متحدین عنعنوی آنکشور در اروپا چون فرانسه و جرمنی مسموم گردید.

 بخشی از ملامتی بخاطر بحران مالی جهانی را می شود بالای حکومت بوش سنجاق کرد.

به این ترتیب ایالات متحدهٌ امریکا نقش رهبری جهانی اش را از دست داد و براساس نظر سنجی چینل تاریخ امریکا، 98 در صد مورخین، حکومت جورج دبلیو بوش را ناکام دانسته اند.

البته اکثر امریکایی ها در مورد نقش رهبری جهانی امریکا علاقه ای ندارند،  ولی به نظر می رسد که ایالات متحده ناگزیر است تا این نقش را در جهان انجام دهد.

جورج دبلیو بوش یگانه شخصی بود که می توانست ادعای رهبری جهان را نماید و یک رهبر بد برای جهان به شمار رفت.

امروز ایالات متحدهٌ امریکا یک چانس دوم را حاصل نموده است. امیدی را که بارک اوما برای امریکا به ارمغان آورده، امیدی است که همهٌ جهان به آن نیاز دارد. امیدی که اساس و ریشهٌ آن در مباحثه و توافق، نه در اعمال زور و تهدید با اسلحه، شنیدن بیشتر و کمتر سخن گفتن و حرافی کردن که الهام بخش مذاکره و مفاهمه می باشد، نهفته است.

به همین دلیل است که همه جهان مانند امریکایی شیفته و شیدایی بارک اوباما شده اند. جهان در آرزوی بهره گرفتن از تمامی ضرفیت های است که رهبری بارک اوباما آنرا به جهانیان پیشکش می نماید.