استاد  عبدالحسینتوفيق هروی

به تو - ای قصۀ شب

به تو - ای قصهء شب های دراز

به تو - ای لعُبت روز!

به تو – ای صفحهء شعر!

به تو – ای پيکر ناز

به تو – ای آنکه شبم تا به سحر

روشن از یاد دلارای تو بود

به تو – ای انکه ترا محفل شعر

جشنی از جلوهء زیبای تو بود

اینک،

اینک – آن صحبت گرم

که در اوراق دلم شعه ور است

ائ تو و یاد تو در آتش راز

گرم ميسود و خوش پرده در است

اینک آن نغز نواهای خوشی

که – بگوش دل من ميگفتی

اینک آن گوهر زیبای سخن

که تو – با لهجهء خود ميگفتی

دانه دانه همه در رشتهء نظم

درکشيده بتو اِهدا زمن است

چکنم نایرهء قلب من است

چکنم – زمزمهء راز من است

اینهمه گوهر رخشان دست

ناز از سر کن و در پا انداز!

خواهی ای مه به گریبان آویز،

خواهی اش جُمله بدریا انداز!

١٣٣٨ خورشيدی