کابل ناتهـ،/اندیشه شاهی/دو سروده ی تازه

کابل ناتهـ، Kabulnath



اندیشه شاهی

دو سروه ی تازه


۱ من زندگی را دیده ام روی چشمان مریم فاحشه ای که معاشقه میکرد پتو را کنار میزد تن برهنه اش را صلیب آزادی نامید و من از عقب پنجره ی خیابان جسورانه زندگی را امید نامیدم مانی و میترا ام را با بوسه هایم ترجمه کردم وقتی تو در منزل خودم از من عقب نیشینی کردی حالا جهان مرا در خاک نومیدی دفن میکند و جنازه ام را شاعری میخواند که روی سنگ مزارم مینویسد " مرگ تو روی صفحه ی تاریخ اتفاق می افتد " ۲ من باغ معلق تو ام که لبانم پوسیده ز بوسه های توست و تنم بوی عرق مذهب میدهد وجود من قافیه ی غزل گم شده یست که تو هنوز نسروده ی حالا وقتی چشمانم سکوت میکنند زمان در خواب بی فرجام اند من از جنس بیگانه ام که خوابیده روی بستر عورم بگذار در اعماق خاموشی آزاد بیمیرم با غرور سبز و شعار آزادی حالا تو کوشش کن, من دوباره عاشقت بشم.. اندیشه شاهی.