ملک ستیز

   گشایشِ رسمی «امارت اسلامی افغانستان» با برافراشتنِ پرچم سفید طالبان در شهرِ دوحه، که یکی از مراکز مهم سیاسی در خاورمیانه است، نمایان‌گرِ ضعف شدید دیپلماسی دولت اسلامی افغانستان است. امریکا، دولتی که با جمهوری اسلامی افغانستان مشارکت استراتژیک دارد، به زودی مذاکراتش را با نماینده‌گانِ امارت اسلامی طالبان آغاز می‌کند. از دید حقوق و مناسبات بین‌المللی، هیچ نظامی نمی‌تواند در جغرافیای سیاسی خویش، دو پرچم رسمی و دو نماینده‌گی رسمی از یک سرزمین داشته باشد. دولت قطر چه‌گونه توانسته است این دفتر را که در آغاز به نامِ «دفترِ تسهیل‌گری مذاکرات صلح» یاد می‌شد، به نامِ نماینده‌گی رسمی امارت اسلامی طالبان به رسمیّت بشناسد؟ دولت افغانستان چه‌گونه توانسته است این اصل را بپذیرد که نماینده‌گان نیروهای شورشی در جنگ با دولت افغانستان، پرچمی را زیرِ نام «امارت اسلامی افغانستان» در کشوری که دولت افغانستان با آن مناسبات دیپلماتیک دارد، برافرازد؟
نکتۀ قابلِ دقّت دیگر این است: ایالاتِ متحدۀ امریکا که در طول دوازده سال، طالبان را به عنوان خطرناک‌ترین گروه هراس‌افگن ضدّ بشری می‌شناخت، یک‌باره شیپورهای مذاکره و مفاهمه را به صدا درآورد. اگر تصوّر چنین است که در جهان، مثال‌هایی مانند پرچم جنبش آزادی‌بخش فلسطین از سوی برخی از دولت‌ها به رسمیّت شناخته شده است، کاملاً بحث دیگری است. سازمان آزادی‌بخش فلسطین، یک نهاد مشروع و مدافع ارزش‌های ملّی سرزمین تحتِ فشار اسراییل است. این دو را به هیچ روی نمی‌توان مقایسه کرد. به باورِ من، گشایش رسمی دفتر «امارتِ اسلامی طالبان» در قطر، برخلاف اصول پذیرفته‌شدۀ حقوق و مناسباتِ بین‌المللی است. دولت افغانستان حق دارد تا از شریکان استراتژیک خویش طلب حمایت کرده و از به‌رسمیّت‌شناسی این دفتر جلوگیری کند. گشایش این دفتر، بدین معنا است که طالبان حقّ مذاکرات مشروع سیاسی را به دست می‌آورند. این در حالی است که طالبان خود یک نهاد غیرمشروع، و برخلاف ارزش‌های پذیرفته‌شدۀ جهانی فعالیت دارند.