ظاهر تایمن

اعتصاب پُر سر و صدای دانشجویان دانشگاه کابل را دولت کرزی با فریب سیاسی شکستاند.
نه پای قانون به میان آمد و نه هم چیزی تغییر کرد. "همان خَرک و همان دَرک..."
کسی نگفت که این حرکتِ صنفی در گستره ی خواست و اعتراضش، باید بازخواستی داشته باشد قانونی، تا هر چیزی دیگر.

گفتند که : "این اعتراض به جرقه ای شبیه است که می‌تواند آتشی عظیم را سبب شود ". "... آنچه آنها (دانشجویان) را به اعتراض وادار کرده است دردی است مشترک."
این جرقه نه آتش عظیم را سبب شد و نه هم دوای "درد مشترک" شد.

دانشجویان دوباره رفتند سر درس. رئیس دانشکده علوم اجتماعی و استادی که مرکز این جناجالها بود در مکانِ دیگر جا خوش کردند.
این تجربه ی ناقص، می تواند درسی باشد آموزنده، فرا راه نسل امروز افغانستان برای اعتراض های صنفی- مدنی آینده.