شهباز ایرج

من و تو

دو قصه ايم برون مانده از بيان من و تو

دو تا نيامده از شرم بر زبان من و تو

به هم رسيدن ممنوع ليلى و مجنون

ز هم نبودن باران و ناودان من و تو

پرنده ايم و افق ها به روى مان بسته ست 

نشسته در دو قفس در دو آشيان من و تو 

بيا نگاه شويم و به آسمان برويم

به هم رسيم در آنجا در آسمان من و تو

بيا نگاه شويم و به همدگر برسيم

دو خيره مانده به يك نقطه همزمان من و تو.

برگ گل عاشقى

آمد و اين بار بود صاعقه در دامنش

آمد و آماده بود خرمن جان منش

ابر شد و بر سرم گريه ى بسيار كرد

تاب نياوردم از تاب نياوردنش

برگ گل عاشقى دستخوش باد شد

روز دگر شد شروع رو به جفا كردنش

من به تنش زندگى داشتم و ناگهان

رفت و فراموش كرد جان مرا در تنش

يا نفسى ميكشم يا نفسم را كشد 

زندگى و مردن است آمدن و رفتنش