کابل ناتهـ،/رضا محمدی/آدمی پرنده است

کابل ناتهـ، Kabulnath



رضا محمدی

آدمی پرنده است


آدمی پرنده است هر طرف که خواست می رود مثل سار پشت تاک سایه می کند مثل طوطی از جهان یکی قفس کرایه می کند مثل زاغ خو به زاغه مثل قو به دلبری مثل باز با خدای وارگی بزرگ می شود مثل کرکس از زمین به بوی خون، به بوی مرده به درندگی دچار کم کم از پرنده گرگ می شود آدمی درنده است مثل شیر ، دشت دشت دشت می دود سر شکسته کم به خانه می رود مثل روبه آنچه نیم خورده های شیر را نشانه می رود مثل سگ به راه مثل سگ اجیر این و آن مثل سگ پادشاه گله های دیگران دربه در برای نیم لقمه استخوان برای نیم متر سر پناه مثل سوسمار با دلی سیاه در کمین دوستان آدمی خزنده است مثل اژدها به روی گنج خفته آب و نان نمی خورد از گرسنگی هلاک می شود ،تکان نمی خورد مثل کرم در لجن در زباله غرق غیر حرص از جهان نمی خورد آدمی پرنده است آدمی درنده است آدمی خزنده است آدمی خلاصه هر چه هست تا که زنده است