اما نه از بر آمدِ ماه

سخن است

از زبان است  

که مثلِ یک ماهیِ مرده

بر آب ها

بر

         آمده

                      است

یتیم ماهیانِ گرسنه

و یا به عبارتی  

واژه ها

به قصد آذوقه گی

از سر و کول هم

تُند تُند

بالا می روند

دانسته نیستند گویا

جنازه ی روی آب

مادر

      ایشان

                است  

پس از اینسان

واژه که زبان را می خورد[1]

واژه که واژه را می خورد

وَ که جنازه ی شاعر

آخرِ سر

بر آب ها

بر خواهد می آید ،

توفانی خواهد می شود دریا

توف  ف  ف فانی

خواهد می شود

آخرِ سر

دریا