کابل ناتهـ، Kabulnath



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 

   

زیور نعیمی

    

 
تو شاعر عریز منی!

 

 

اگر نخوانمت صدایم درد می کند
ننویسم ات دستم
تکثیر میکنی طراوت خود را
بر سطر های خط نخورده ی شعرم
باید نامی دوباره بیابم
مناسب تو ،مناسب عشق
وقتی که نا تمام می وزی
بر تندیس تنهایی ام
تا روشنیی ارمغانم کنی
دل نمی کَنم ازآفتاب و سایه ی رویت
ورنه از پنجره ی تاریک عبور ناممکن ست

 

 

 

 

 

تو شاعر عزیز منی
با واژه های آشوبگر تزیینم میکنی
وروی شعر هایم معنا میریزی
که تابستانی شوند
میدانم چقدر اذیتت میکنم
چقدر گیچت میسازم
ولی باهمه کودکانه بودنم
مرا تلخ دوست میداری
که خنده های تابنده تر از
آزادیت این پیام را برایم میدهند
شاید چشمهای پاییزی ات
مرا به حافظه سپرده باشند

 

 

 

 

 

 

چشم های تلخت را که می گشایی
فضا سیرابِ غرور می شود
من شرمگین و گستاخ
با گریبان از نسترن
به خوابگاه آفتاب بدرقه می شوم
و شور نخستینم در ابتدای عشق
خرم و شیرین پا بر جاست
دیگر ستاره ی بی مدار نیستم

زیور نعیمی

 

 

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل   ۲۳۵                       سال  یــــــــــــازدهم                        حوت          ۱۳۹۳ هجری  خورشیدی         اول مارچ     ۲۰۱۵