چون حباب اخر به روی آب بالا شد سرم
طشت پر جوش هوا خواهیست ٬ ظرف لاغرم

باد طغیان طبع ٬ بالم را به رقص اورده است
شور صد دریای احمر ٬ می تراود از پرم

کیستم من - در شکم ٬ طوفان رعد اندوخته
گر بیافشانم نمی ٬ سیلاب جوشد ٬ از برم

صد « ارستو » بر در دارالعلوم هوش من
چون کنیزان ٬ جیره می خواهند از فکر ترم

تکیه بر قدرت زدم - دوران بخود لرزیده است
اه ازان روزیکه زین مسند براید ٬ پیکرم