هلمند از چند روز به این‌سو مورد هجوم جبهه‌ای طالبان قرار گرفته است. طالبان با هجوم به هلمند، در واقع حملات تهاجمی‌شان را کلید زده‌اند. طالبان، گروه‌های همسو با آنان و حلقات حامی‌شان در پاکستان می‌خواهند با راه‌اندازی چنین حملاتی، توانایی‌های نیروهای امنیتی کشور را بیازمایند. در این تهاجم شمار زیادی از نیروهای امنیتی کشور جان‌شان را از دست داده‌اند. به‌نظر می‌رسد که بیشترین تلفات را پولیس محلی و ملی در هلمند متقبل شده است.

نیروهای پولیس کشور، آن‌طوری که لازم است، مجهز نیستند. طالبان جدیدترین شیوه‌های جنگی را آموزش می‌بینند و جنگ‌افزارهای مدرن در اختیارشان قرار می‌گیرد. اما پولیس محلی و ملی کشور، از تجهیزات لازم برای مقابله با حملات تهاجمی دشمن‌شان، برخوردار نیستند. به همین دلیل است که پولیس بیشترین تلفات را تحمل می‌کند. وظیفه پولیس در هیچ کشوری جنگ نیست، اما ناگزیری‌های امنیتی سبب شده است که پولیس کشور، در خط مقدم نبرد با طالبان قرار بگیرد. لازم بود و است که نیروهای بین‌المللی در هماهنگی با وزارت امور داخله پولیس را در ولایت آشوب‌زده‌ای چون هلمند، به‌ویژه در سنگین و موسی قلعه، تقویت کنند. روشن است که در هر نوع حمله تهاجمی، دشمن قوی‌ترین ضربه را به ضعیف‌ترین نقطه می‌زند.

پوسته‌های پولیس محلی و ملی در روستاهای آشوب‌زده‌ی سنگین، نوزاد، موسی قلعه و مارجه ضعیف‌ترین نقطه‌هااند. نیروهای بین‌المللی و وزارت داخله باید به این مشکل رسیدگی کنند. هم‌چنان تقویت جزوتام‌هایی که در پشت جبهه قرار دارند و به نیروهای خط مقدم خدمات‌رسانی می‌کنند نیز ضروری است.

اگر پولیس و یا ارتش ملی کشور، تجهیزات و نیروی انسانی لازم را برای تخیله زخمیان از میدان نبرد در اختیار می‌داشتند، از تلفات سنگین پولیس در هلمند جلوگیری می‌شد. مشکل دیگر نیروهای مسلح کشور، این است که از آنان در موقع نیاز، حمایت هوایی نمی‌شود. نیروی هوایی ارتش افغانستان، هنوز به‌طور کامل ساخته نشده است. ناتو می‌گوید که نیروی هوایی ارتش افغانستان تا سال ۲۰۱۷ تکمیل می‌شود. لازم است که ناتو و ارتش امریکا، از نیروهای امنیتی کشور، حمایت هوایی کنند. اما آقای کرزی، روی درخواست حمایت هوایی از ناتو و امریکا، برای نیروهای امنیتی کشور، محدودیت‌هایی وضع کرده است.

آقای کرزی به این نظر است که در بمباردمان‌های نیروهای ناتو بیشتر غیرنظامیان آسیب می‌بینند و این امر سبب تقویت طالبان می‌شود. اما به‌نظر می‌رسد که محدودیت‌هایی که رییس‌جمهور کرزی وضع کرده است، تا حدی عرصه را بر نیروهای امنیتی کشور تنگ کرده و سبب افزایش تلفات این نیروها شده است. لازم است که حداقل در نبرد هلمند در مورد این محدودیت‌ها تجدید نظر شود و این مساله در شورای امنیت ملی مورد بحث قرار گیرد. نیروهای امنیتی کشور با نثار جان‌های‌شان، از روستاهای هلمند دفاع می‌کنند، نیازهای لوجستیکی، تجهیزاتی و تدارکاتی آنان باید برآورده شود، اما چیزی‌که بیشتر از همه، نیروهای امنیتی را در مبارزه‌شان مصمم می‌سازد، مشروعیت حقوقی و سیاسی رییس‌جمهور آینده است.

رییس‌جمهور آینده باید با پشتوانه سیاسی، حقوقی و اجتماعی لازم، بر مسند تکیه بزند. هر شهروندی دفاع از نظامی را که در راس آن، یک زعیم مشروع و منبعث از آرای مردم باشد، مایه مباهات و فخر می‌داند. به همین دلیل لازم است تا راه‌حل معقول برای تنش‌های انتخاباتی در کابل پیدا شود. لازم است که به اتهام‌های سنگین تقلب در انتخابات رسیدگی شود، رای‌های اصلی و جعلی از هم‌دیگر تفکیک شود و رای مردم افغانستان، تعیین‌کننده رییس‌جمهور آینده باشد.