کابل ناتهـ، Kabulnath



 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Deutsch
هـــنـــدو  گذر
آرشيف صفحات اول
همدلان کابل ناتهـ

دريچهء تماس
دروازهء کابل

 

 

 

 
 

   

یامان حکمت

    

 
تنهایی

 

 

پشت صبحانه
شیرینی خطوط زنی
که مشغول بودم آنچنان...
که تنها گذاشتم...
که برود...
تو ماهی را صرف می‌کنی؟
جایی که دریا نیست
باد از گریبان نازکت نیاویخته باشد خانم!
زمانه‌ی بدی شده انگار
درخت، سر به زیر هم که باشد
پا در هوای بی‌قاعدگی‌ست
ساعت صرف ناهار
اشتهای مرا به انگشت‌های تو می‌برد
شام را تنها می‌خورم
حالا
و لحاف خسته‌ام را می‌اندازم
روی ترانه‌هایم:
«رختخواب مرا مستانه بنداز
تو پیچ پیچ ره میخانه بنداز
بخوابم بلکه در خوابش ببینم»
...آخ...
اندام متبرکت را کجا می‌اندازی؟

 

بالا

دروازهً کابل

الا

شمارهء مسلسل    ۲۱۴      سال دهم           حمل/ ثور             ۱۳۹۳  خورشیدی                شانزدهم اپریل  ۲۰۱۴