آرش آذیش

تقدیس تن ات

با زبانِ هجای شتابانِ

زبانِ خاموش

با آنچه نگفته بهتر !


و گل گشت انگشتانم

که گاه بی نقشی

و گاهی هم نشانی گذار

بسان کودکان سرخوشی

بر پیکرت می لغزند


و هزار گناه زیبای دیگر


تو نزدیک ترین

خویشاوندِ

عاشقانه ترین غزلی بانو …



آرش آذیش