شکیلا شعله

‎ دیدنت از دورها پر از غزل می سازدم
‎قند تکرار لبت، بحری عسل می سازدم

‎قصه‌ی لیلی زلیخا قصه هیچ و تمام
‎یک «شکیل »شعله ی حرف و عمل می سازدم

‎از خیالت من سراپا آب گردم آب - آب...
‎نه شَکر گردم که در تو حلِ حل می سازدم

‎وه که چشمانت چنان نشتر زند بر قلب من
‎نعره های این تنم یک سر بغل می سازدم

‎دست بر مویم بکش، با دست های ساحرت ‌‌
‎ به زنی شوریده یی‌‌ بی سر ‌ بدل می سازدم

‎شکیلا شعله